Angela Perritt
“Ek wil dink aan die dade van die Here, ja, ek wil dink aan u wonderdade van vroeër. Ek wil nadink oor al u werk en oor al u dade peins.” –Psalm 77:12-13
Ek het in die laaste twee jaar meer tot die Here geroep as op enige ander tyd van my lewe. Ek het meer kere as wat ek wil erken met rou gevoelens van verwerping geworstel. Snags wanneer ek probeer het om aan die slaap te raak, het vrae, soos dié waarvan ons in Psalm 77 lees, my gedagtes gevul. Ek het gewonder wanneer God die storms wat in my lewe gewoed het, gaan stilmaak. Soos die dissipels, het ek gevoel asof ek in ‘n boot op ‘n meer vir Jesus gevolg het, en sedertdien, soos elke storm in my lewe ingebots het, is my lewe meedoënloos deur een storm ná die ander heen en weer geskud. Dit was in die donkerste oomblikke van daardie nagte dat ek my hart en gedagtes toegelaat het om in waaksaamheid te verslap en dít wat God toegelaat het om te gebeur, te bevraagteken.
Het Hy my steeds lief? In my gedagtes weet ek wat die waarheid is, maar wat Hy toegelaat het om in my lewe in te kom en my en my familie skade te berokken, het gevoel asof Hy my nie liefhet nie.
Wou Hy my tot my breekpunt toe neem? Dit het gevoel asof ek skaars genoeg tyd gehad het om asem te skep, toe my lewe deur ‘n nuwe storm getref is. En die hoeveelheid storms wat ek en my familie in so ‘n kort tyd ervaar het, het my laat wonder hoekom Hy nie ingetree het om elke vuishou ligter te maak nie.
Die snoeiwerk in my lewe het my met tye laat wonder of Hy wil snoei om meer groei in my lewe te veroorsaak, of om my af te sny tot waar daar niks oorbly nie.
Ja, hierdie laaste twee jaar was baie erg.
Tog het ek nooit werklik verstaan hoe weeklaag voel totdat ek deur ‘n seisoen daarvan moes wandel nie. Alhoewel hierdie paar jare moeilik was, was hulle ook goed. Goed, omdat ek nader aan Jesus gegroei het te midde van die pyn, te midde van die onbekende en ten spyte daarvan dat ek nie die “hoekom” wat my laat in die aande wakker gehou het, verstaan het nie
Deur hierdie twee jaar van weeklag, het ek geleer dat dit in orde is om teenoor ons Here uit te roep. Dit is in orde om sy aksies en wat Hy in ons lewens toelaat, te bevraagteken. Dit is in orde om rou met ons emosies te wees wanneer ons seer het en om te midde van dit alles, uit te roep.
In daardie tye, wanneer ons in die versoeking kom om wanhopig te voel, kies eerder om te onthou.
Onthou hoe God in die verlede getrou was en, deur te onthou, vind die krag om te vertrou. Vertrou God se soewereiniteit. Vertrou God se wysheid. Vertrou God se liefde.
Liewe vriendin, as jy jou in ‘n seisoen van weeklag bevind, net soos ek ervaar het, wil ek jou graag aanmoedig om te onthou soos die Psalmis in Psalm 77 skryf. Ongeag van hoe jy voel, onthou dat God jou nie verlaat het nie. Onthou sy jare van getrouheid, nie net aan jou en jou gesin nie, maar ook reg deur die Bybel.
Dit is wanneer ons kies om God se getrouheid te onthou, dat ons die krag kan vind om God te vertrou te midde van die pyn van vandag.
Onthou: dit sal ook verbygaan, hierdie seisoen sal uiteindelik verander. Die pyn sal nie vir altyd aanhou nie en jy is nie alleen te midde van dit alles nie. Roep uit tot God en terwyl Hy jou die krag gee om een meer dag staande te bly, onthou sy getrouheid aan jou.
Wees Heelhartig Lief vir God,
Week 1 Uitdaging:
Dink na oor ‘n tyd in jou lewe toe jy dit moeilik gevind het om tot God te nader as gevolg van jou lyding. Skryf die moeilike vrae wat jy gevra het, wat blyk of dit nie die God wat jy ken weerspieël nie, neer. Spandeer hierdie week tyd om dit aan God te gee in klaaggebede.
Week 1 Leesplan:
Week 1 Memoriseervers:
