Net een het teruggegaan
Mary Leslie Racine
Stel jouself vir ‘n oomblik voor hoe dit sou gewees het om melaatsheid te hê. Jy was ‘n uitgeworpene van die samelewing. Jy moes wegbly van enigiemand wat nie die siekte gehad het nie, dus moes jy alleen woon of in ‘n kolonie saam met ander wat melaats was. Jy moes “onrein” skree as mense naby jou kom.
In vandag se Skriflesing sien ons Jesus wat ‘n dorpie binnegaan, maar voordat Hy ingegaan het, het Hy tien melaatses teëgekom. Let op, die verse sê hulle het op ‘n afstand gestaan. Hulle is nie toegelaat om naby Hom te kom nie en wat het hulle gedoen toe hulle Jesus sien? Hulle het hulle stemme verhef en Jesus “Meester” genoem en Hom toe gevra om hulle genadig te wees. Hulle het geweet hulle het Hom nodig. Hulle het die krag wat Hy gehad het om hulle te genees, erken.
Barnhartigheid word gedefinieër as “deernisvolle behandeling van diegene in nood”. Hierdie mense was in nood. Hierdie mense het deernisvolle behandeling nodig gehad. Hierdie mense vra die Een wat hulle geweet het die krag het om te genees, om medelye met hulle te betoon. Wat sê die Skriflesing het Jesus gedoen? Dit sê Jesus het hulle gesien.
Dink vir ‘n minuut daaroor. In ‘n wêreld waar hulle uitgeworpenes van die samelewing is, het Jesus hulle gesien. Hy het na hulle gekyk. Toe sê Hy vir hulle om hulself aan die priester, wat die een was wat kon bepaal of hulle rein of onrein is, te gaan wys. Het Jesus hulle al genees? Nee, maar wat sien ons die tien melaatses doen? Ons sien hoe hulle op pad is na die priester. Hulle het geglo dat Jesus hulle kon genees van hulle melaatsheid nog voordat Hy dit gedoen het en daarom het hulle na die priester gegaan. Terwyl hulle op pad was is hulle gereinig. Wat volgende gebeur het is iets waarvan ons kennis moet neem.
Al tien van hulle is genees, al tien was nou nie meer uitgeworpenes nie, maar net een het teruggegaan. Een het afgekyk en gesien dat hy gereinig was en sy onmiddellike reaksie was om terug te gaan en God met ‘n harde stem te loof en op sy aangesig voor Jesus se voete te val en Hom te dank.
Wat van my? Wat van jou? Daar is ‘n goeie kans dat ons nie melaatsheid het nie en ook nooit gehad het nie, maar ons het eintlik iets veel erger. Ons het ‘n sondeprobleem wat ons van binne, op hartvlak, “onrein” maak, maar God het ons in sy genade genees deur die bloed van Jesus. Hy het die melaatsheid van ons hart weggeneem. Hy het ons van binne gereinig. Jesus het ons gesien, hulpeloos sonder Hom en Hy het ons genees. Wat is my reaksie daarop? Is ek bly om voort te gaan met my lewe, net om die seën van om gereinig te wees te geniet of is die reaksie van my hart om na Hom te draai en te aanbid? Val ek op my aangesig voor sy voete neer en dank Hom? Is ek soos die een, of is ek soos die ander nege?
Ek wil ‘n vrou wees wat daagliks voor die Here kom en Hom aanbid vir die werk van genesing wat Hy in my hart gedoen het. Ek wil ‘n vrou wees wat aanhoudend dankie sê dat ek nie meer sonde-siek is nie. Ek wil ‘n vrou wees wie se lewe gekenmerk word deur ‘n hart van aanbidding en danksegging. Ek wil ‘n vrou wees wat weer en weer en weer terugkom en in dankbaarheid op my aangesig voor Hom neerval. Mag ons almal leer by die een wat teruggegaan het.
Mary Leslie
