Witter as Sneeu
Crystal Stine
Elke aand met slaaptyd lees ek en my man om die beurt ‘n kort oordenking vir ons dogter uit een van die verskillende ouderdomsgeskikte Bybelstorieboeke op haar boekrak. Oor die jare het die stories meer kompleks geword, die onderwerpe meer relevant vir haar huidige 9-jarige lewensfase en ek het gevind dat die toepassing van die daaglikse Skrifgedeeltes net soveel by haar daaglikse laerskoolroetine pas as my voltyds bedieningswerk.
Een aand terwyl ek na die les in ons huidige boek geblaai het, het ek gehuiwer. “Maar as ons ons sondes bely – Hy is getrou en regverdig, Hy vergewe ons ons sondes en reinig ons van alle ongeregtigheid.” (1 Johannes 1:9). Sonde. Belydenis. Bekering. Vergifnis. Ek wou bitter graag na die volgende bladsy oorslaan om ‘n makliker oordenking te lees oor hoe om die lewe te hanteer wanneer dit nie regverdig is nie, of hoe om jou vriende aan te moedig. Ek was nie seker of ek met ons dogtertjie oor sonde wou praat nie.
Miskien doen jy dit ook wanneer geloofsonderwerpe jou ongemaklik laat voel. Dit is makliker om genade, bemoediging en liefde aan ons naaste te verduidelik as wat dit is om oor sonde te praat. Dit is makliker om voorbeelde te gee van hoe ons daardie dinge goed doen en meer pret om met kreatiewe maniere vorendag te kom om die mense in ons lewens aan te moedig. Aan die ander kant, wanneer ons oor sonde praat moet ons erken dat ons almal sondaars is wat ‘n Verlosser nodig het en dit kan ‘n ongemaklike belydenis wees. Dit beteken dat ons nie alles op ons eie kan doen nie, dat ons swakhede het en dat ons vernuwing nodig het.
In Psalm 51 skryf Dawid ‘n gebed vir vernuwing neer, ‘n gids wat ons wys hoe om voor God te kom met ‘n hart wat gereed is om die volle vergifnis te ontvang wat Hy belowe. Dawid begin deur die eienskappe van God (troue liefde, groot barmhartigheid) te noem en bely dan sy sondes. Die voorskif aan die begin van vandag se Psalm noem dat dit deur Dawid geskryf is nadat Natan hom gekonfronteer het oor sy verhouding met Batseba. Dawid is ‘n “man na God se hart” genoem (1 Samuel 13), nie omdat hy volmaak was nie, maar omdat hy na elke fout teruggekeer het na God.
Voordat ons in die vreugde en blydskap van God se hernuwing kan wandel, moet ons ons harte en hande leegmaak van die sondige dele van ons lewens, om plek te maak vir wat God moet doen. God weet reeds wat ons gedoen het, Hy weet watter sondes ons in die toekoms sal pleeg en tog kies Hy ons steeds. Hy noem ons sy dogters en Hy maak ‘n weg vir ons om ons verhouding te herstel wanneer ons bely en God met nederige harte vra om ons sondes af te was.
Dawid gaan voort om vir God te vra om hom nie net van sy sondes te reinig nie, maar om “ ….‘n rein hart te skep,” sy “gees te vernuwe,” en hom “standvastig te maak.” (v 11, 12). Wat ‘n pragtige herinnering dat God ons alles sal gee wat ons nodig het om ten volle te lewe in die oorvloed van sy vernuwing as ons nederig genoeg is om ons sondes te bely en vir sy hulp te vra.
Om my dogter se vrae oor belydenis en bekering te beantwoord het beteken dat ek bereid moes wees om met haar te deel dat ek ver van volmaak is. Ek was teenwoordig vir elkeen van my sondes – groot en klein, maar dit was ook ‘n pragtige oomblik om te deel dat God nie volmaaktheid verwag nie, maar gehoorsaamheid. In ons gehoorsaamheid, wanneer ons ons sondes aan God bely deur gebed, sal Hy ons reinig en die vlek van ons sonde verwyder sodat ons vernuwe en “witter as sneeu” gemaak kan word. (v. 7).
