Sterk, Ferm en Standvastig
Katie Shott
Ek is mal oor ‘n goeie verhaal. Een propvol kinkels en onverwagse draaie en wendings. ‘n Verhaal van “armoede tot rykdom,” gewoonlik met ‘n held, ‘n paar slegte ouens, ‘n bietjie romanse, en beslis ‘n gelukkige einde!
Ek is mal oor die verhaal van Josef. ’n Groot gedeelte—twintig hoofstukke—van die eerste boek in ons Bybels word aan die lewe van Josef gewy, meer as aan enige van die ander karakters waarvan ons daarin lees. Meer as oor Adam, Noag, Abraham, Isak of Jakob. Ons het baie om te leer oor Josef en, nog belangriker, ons het baie om te leer oor God wat in, deur en vir Josef werk.
Aan die begin van hoofstuk 41 vind ons Josef in die tronk. Hy het niks verkeerd gedoen om daar te beland nie, inteendeel! Hy het van versoeking gevlug en aangehou om God te eer, maar hy is verkeerdelik beskuldig en is selfs vergeet deur die skinker wat hy gehelp het. Op hierdie punt in ons verhaal het Josef reeds ten minste twee jaar in die tronk deurgebring, maar ons lees nie van hoe hy in wanhoop verval het, jammer gevoel het vir homself, sy familie verwyt het dat hulle hom dertien jaar tevore in die steek gelaat het nie, ook nie dat hy God beskuldig dat Hy hom vergeet het nie. So, hoe kon Josef nie net oorleef nie, maar floreer, selfs te midde van hierdie moeilike tye? Wat het al die verskil gemaak?
Die Here was met hom.
Toe Josef as slaaf aan Potifar verkoop is, lees ons dat die Here met hom was (Genesis 39:2), en weer (39:21) toe Josef onregverdig tronk toe gestuur is, lees ons dat die Here met hom was en goedheid en guns aan hom bewys het. Josef se omstandighede het nie die realiteit van die teenwoordigheid en voorsienigheid van sy soewereine God gedemp nie, dit het hom onderhou en in staat gestel om ‘n God-gesentreerde lewe te lei, maak nie saak hoe moeilik dinge was nie.
Wees bemoedig, liewe vriendin. Josef se God is ook ons God. En watter moeilikhede ons ook al moet trotseer, of in watter tronk van wanhoop of teleurstelling ons ons ook al bevind, ons kan ook die versekering van die belofte van Jesus hê dat Hy ons nooit sal begewe of verlaat nie (Hebreërs 13:5). Dit is meer dikwels in tye van beproewing, hartseer, pyn, verdriet en lyding dat ons van die dieper dinge van God leer as in ons bergpiek-ervarings. Waar jy jou ook al vandag bevind, die Here is met jou.
Op hierdie stadium in die verhaal lees ons van Farao se kommerwekkende drome en hoe Josef die enigste een was wat dit kon interpreteer. Die gevolg hiervan is dat Josef uiteindelik van die tronk na die paleis verskuif! God het voortgegaan met sy voornemens vir Josef se lewe en op die ouderdom van 30 word Josef tweede-in-bevel in die hele Egipte, deur goddelike wysheid te gebruik om die land te lei ter voorbereiding vir die sewe jaar van oorvloed en die sewe jaar van hongersnood, soos geopenbaar deur God in Farao se drome.
Josef het God steeds geëer, selfs toe hy bevorder is tot onderkoning van Egipte. Hy het nie bevrediging in voorspoed, of sekuriteit in die voorsiening van Farao gesoek nie, maar het heelhartig tot die welsyn van die mense en die eer van God gewerk. Toe Josef se twee seuns gebore is, sien ons dat hy verklaar het dat hy geweet het God se hand was op hom deur alles wat hy moes verduur deur die name wat hy hulle gegee het.
Hy het die oudste Manasse genoem, “want,” het hy gesê, “God het my alles laat vergeet: al my swaarkry en alles wat my familie my aangedoen het.” (52) Josef het sy ander seun Efraim genoem, “want,” het hy gesê, “God het my vrugbaar gemaak in die land waar ek verneder is.”– Genesis 41:51–52
Kom ons bestudeer die name wat Josef gekies het. Kan ek voorstel dat hy dalk nie gesê het hy het vergeet, omdat die lewe nou goed was nie, maar eerder dat hy nie meer al die moeilikheid en lyding wat hy deurgemaak het, onthou het nie? Ons weet dat dit regtig moeilik is om die aaklige dinge wat met ons gebeur te vergeet, so dalk was dit nie dat Josef vergeet het van die verskriklike gebeure en uitdagings wat hy ondervind het nie, maar eerder het God hom in staat gestel om nie meer die pyn en seer te voel wat gepaard gaan daarmee wanneer hy terug dink aan die verlede nie.
“Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is.” – Romeine 8:28
Josef vertel ook vir ons, deur die naam Efraim, dat sy tyd van lyding hom nie gebroke of onvrugbaar gelaat het nie, dit was eerder ‘n vrugbare tyd! Beproewings en probleme kan ons na die Here laat hardloop vir skuiling, en daar vind ons skatte in die duisternis. In noue intimiteit met Jesus vind ons sy algenoegsame genade, sy tere liefderyke goedhartigheid en barmhartigheid, en sy ewige arms wat ons dra. Ons geloof word gelouter in die vuur van swaarkry, sodat ons lewens meer van ons Verlosser sal weerspieël.
Voordat ek vandag gaan sit het om hierdie gedeelte te bestudeer, was ek by ‘n gebedsbyeenkoms wat aangebied is deur ‘n Christelike bediening wat ons vervolgde broers en susters regoor die wêreld heen ondersteun. Ek twyfel nie dat daar ontelbare verhale is wat ons kon hoor van ons medegelowiges wat harde arbeid in gevangenisse in Noord-Korea moet doen of wat in ‘n tronksel in Eritrea sit, oor wat dit beteken om lyding te verduur nie. Om te weet wat dit beteken om God se ondersteunende genade te ervaar, om die lig van Jesus te skyn te midde van die aakligste duisternis, en om deur sy Gees sterk te kan staan teen boosheid en teëstand. Ons het baie om te leer uit hulle diepe vertroue in ons hemelse Vader wat goed is, selfs wanneer die lewe nie is nie. Soos Hy met Josef was, so, op hierdie oomblik, is die Here met elkeen van ons vervolgde gesinne, deur dit alles.
Hy is ook met ons, in die goeie en die slegte tye, in die pyn en hartseer, in swakheid, in verlies en mislukking, die vreugdes en teleurstellings, Hy is daar, Hy werk in dit alles.
“God wat alle genade gee en wat julle geroep het om in Christus Jesus deel te hê aan sy ewige heerlikheid, sal julle, nadat julle ‘n kort tydjie gely het, self weer oprig en julle moedig, sterk en standvastig maak.” – 1 Petrus 5:10
