Betree God se Teenwoordigheid met Lofprysing
Lyli Dunbar
Etlike jare gelede het ek die 40 minute rit na my ouerhuis spandeer om my Amerikaanse verloofde te leer hoe om sy Kubaanse skoonvader behoorlik te groet. Ek het verduidelik dat my familie die gewoonte het om op die wang te soen eerder as om net blad te skud. Ons laat vaar al die formaliteite en omhels mekaar ten volle. Gelukkig het Bruce in die multikulturele Miami grootgeword, en hy het geweet dis nie onvanpas om oor te leun en sy lippe op die wang van ‘n bejaarde Spaanse man te plant nie. Toe my pa die deur oopmaak, was sy woorde: “Hola, Señor Lopez” met die regte aksent, en ek het gesien hoe my “Papi” glimlag toe hy vorentoe leun om hom in die gesin te verwelkom.
Wanneer jy ‘n baie belangrike persoon ontmoet, is daar reëls oor hoe jy hierdie hooggeplaaste se teenwoordigheid moet betree. Byvoorbeeld, onderdane van die Koningin van Engeland moet ‘n kniebuiging maak of buig en haar korrek as “U Majesteit” aanspreek. Vroom Katolieke soen die ring van die Pous as ‘n teken van respek en verwys na hom as “U Heiligheid.” In elke geregshof begin eisers en verweerders hul getuienis voor die regter deur te sê: “U Edelagbare”. Hoe ons ons aanhef maak, open die deur vir dieper betrokkenheid.
Ons kan almal saamstem dat daar ‘n gepaste protokol vir gebed is. Ons toon respek en eer aan die Koning van die Konings wanneer ons ons Hemelse Vader met lofprysing begroet. Lofprysing wys dat ons lewens aan God onderwerp word uit dankbaarheid vir Wie Hy is en wat Hy gedoen het.
Die psalmis het die belangrikheid daarvan verstaan om God in sy gebede te huldig. Voordat Dawid sy klaaglied uitgestort en om hulp geroep het tot God, het hy telkens begin deur God se grootheid te erken. Lofprysing moet ons petisie voorafgaan.
As ons wil leer hoe om te loof op ‘n manier wat God behaag, is Psalm 100 ‘n wonderlike padkaart wat ons kan volg:
Wat is lofprysing? (Psalm 100:1–2)
Lofprysing is om eerbied aan God te betoon. Soos die nederige onderdane van ‘n koning, verheerlik ons die Here deur sy goedheid en heerlikheid met vreugde uit te druk. Ons kan sing of dans of ons dankbaarheid hardop uiter.
In gebed lig ons ons hande op, buig ons hoofde of kniel om die dankbare posisie van ons harte uit te beeld. Voordat ons vir ons daaglikse brood vra, erken ons dat God alleen ons aanbidding werd is. Ons erken dat ons Heilige God ons aanbidding verdien.
Hoekom moet ons prys? (Psalm 100:3, 5)
Ons behoort aan die Almagtige God. Hy het alles in hierdie heelal geskep, en alles wat ons ontvang het, kom uit die Here se oorvloedige genade.
Ons voel dalk verteer deur ons probleme soos verswakte skape wat sonder rigting ronddwaal, maar lofprysing herinner ons aan die waarheid van ons posisie: Die Hoofherder, wat ons siele koester, het ons in sy veilige weiveld verwelkom. Ons Beskermer hou ons naby, herstel ons krag en lei ons op die regte pad. Ons dank Hom elke dag in gebed omdat sy goedheid en getrouheid ons al die dae van ons lewe sal volg.
Hoe moet ons prys? (Psalm 100:4)
Ons bring voortdurend ‘n lofoffer wanneer ons God se naam met ons lippe erken (Hebreërs 13:15). In plaas daarvan om ons vlees te bevredig, spreek ons ons opregte waardering vir God uit deur sy goedheid en heerlikheid te verkondig. Lofprysing wys ons klaaglied oor ons sonde en ons verlange om ons God bo alles te behaag.
Terwyl ons ons hoofde buig en ons harte na God ophef, kom ons maak die besluit om ons gebedstyd te begin deur die Here se naam te verhoog en te roem oor wat Hy bereik het. Ons uiterlike verbale uitdrukkings van danksegging toon ons innerlike toewyding om alles aan ons Verlosser oor te gee. Elke keer wanneer ons in ons Hemelse Vader se teenwoordigheid ingaan met lofprysing, kan ons vertrou dat Hy ‘n behae het daarin om ons te ontvang.
